خب سلام رفیق! چطوری؟ چه خبرا؟ رسیدیم به تحلیل "بازی مرکب: شومینه" ؟ صبر کن ببینم... آها، اسمش همون "Squid Game" خودمونه، فقط انگار اینجا یه جایی به اسم "Fireplace" هم اشاره شده که خب احتمالا یه جور اشاره به فضای گرم و آتیشی بازیها داره، نه؟
ببین، این سریال "بازی مرکب" یه پدیده بود واسه خودش! یهو ترکوند و همه جا صحبتش بود. داستانش خیلی سادهست ولی خیلی گیرایی داره. تصورش کن، 456 نفر آدم حسابی بدهکار و بدبخت رو جمع میکنن وسط یه جزیره دور افتاده، بعد میگن بیاید یه سری بازی بچگونه انجام بدید، جایزهش هم کلی پوله! ولی خب، قضیه اینجوری نیست که فقط بازی کنی و ببری... اینجا باختن یعنی خداحافظ زندگی! یعنی واقعا بازی مرگ و زندگیه.
چیزی که سریال رو خیلی جذاب کرده، همین تضادشه. بازیهای بچگونه، مثل چراغ قرمز چراغ سبز، دالگونا، تیله بازی... همهمون یه زمانی اینا رو بازی کردیم. ولی اینجا همون بازیهای ساده تبدیل میشن به صحنههای خشن و ترسناک. اینکه آدمها برای پول حاضرن همدیگه رو لت و پار کنن، خیلی حرفها توش داره.
حاشیههاش هم کم نبود. یه عده میگن خیلی خشنه، یه عده میگن خیلی خوب فقر و نابرابری رو نشون میده. به نظر من هر دوتاش درسته. سریال خشونت داره، انکار نمیشه کرد. ولی خب، داره یه واقعیتی رو هم نشون میده. واقعیت جامعهای که توش آدمها برای یه لقمه نون به هر کاری دست میزنن. حتی بازی مرگ!
یه نکته جالب دیگه هم داره، اونم طراحی صحنه و لباسشه. اون لباسهای سبز رنگ شرکتکنندهها، اون لباسهای صورتی نگهبانها، اون فضاهای رنگی و عجیب بازیها... همه اینا یه جور حس سورئال و غیرواقعی به سریال میده، در عین حال که داستانش خیلی هم واقعیه.
بازیگرهاش هم که دیگه نگم برات. "لی جونگ جه" که نقش اول رو بازی میکنه، خیلی خوب از پس نقش یه آدم درمانده و خاکستری بر اومده. بقیه بازیگرا هم انصافا عالی بودن، مخصوصا اون دختر فراری کرهشمالی (جونگ هو یون) که خیلیها عاشقش شدن!
نقد هم خب، هست دیگه. بعضیها میگن فیلمنامه یکم جاهایی لنگ میزنه، بعضیها از بعضی از شخصیتها خوششون نیومده. ولی در کل، فکر میکنم "بازی مرکب" یه تجربهی متفاوت بود. هم سرگرمکننده بود، هم فکر آدم رو درگیر میکرد. یه جورایی مثل یه آینه بود که جلو جامعه مدرن گرفته شده، و خب، تصویر توش خیلی هم قشنگ نیست.
اگه بخوام خودم نظر بدم، میگم ارزش دیدن داره. اگه اهل فیلم و سریالهای هیجانانگیز و متفاوت هستی، "بازی مرکب" رو از دست نده. فقط حواست باشه، ممکنه بعدش یه کم به دنیا با دید دیگهای نگاه کنی! 😉